Για μας είναι απλό. Για κάποιους είναι σωτηρία !

* Το ελάχιστο που μπορούμε,
είναι να το αναδημοσιεύσουμε ΤΩΡΑ.

* Το λίγο παραπάνω να ψάξουμε
στις ντουλάπες μας - ΛΙΓΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ.

* Ένα ακόμη βηματάκι να διαλέξουμε
και να τα βάλουμε κάπου χωριστά.

* Μιαν άλλη μέρα εξετάζουμε
το πρόγραμμα των μετακινήσεών μας.

* Δεν μπορεί κάποια μέρα
θα μας βγάλει ο δρόμος ως εκεί.

* Έτσι δεν γίνεται πιο απλό και εύκολο ?

* Για εκείνους που θα ντυθούν όμως ΕΙΝΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ !!!

ΡΩΤΗΣΤΕ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΣΑΣ,
ΣΤΗ ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΣΑΣ,
ΣΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΑΣ:
κάτι θα βρείτε πιο κοντά, οπότε ακόμη πιο εύκολο.

Δεν χρειάζονται μεγάλες αποφάσεις.

ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΟΣΑ ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΕΣ

Όμως . . .

Μια πράξη που παρέλειψες
βρες τον κατάλληλο τρόπο
και τον κατάλληλο χρόνο
να την κάνεις.

Μια ευκαιρία που έχασες,
ετοιμάσου και κάνε την
να έλθει ξανά σε σένα.

Ζήτα ειλικρινά συγνώμη για μια λέξη σου
που πλήγωσε κάποιον,

και τότε μόνον θα έλθουν στιγμές
καλύτερες από αυτές που έχασες.

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ

Οι άνθρωποι γεννήθηκαν
για να αγαπιούνται.

Τα αντικείμενα δημιουργήθηκαν
για να χρησιμοποιούνται.


Ο λόγος που κάναμε έναν κόσμο να είναι χάος είναι διότι

ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
ΚΑΙ
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

Κράτος τρομοκράτης, κράτος διαφθορέας συνειδήσεων.

ΚΡΑΤΟΣ ΑΝΑΛΓΗΤΟ,

ΚΡΑΤΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ,

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΑ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ . . .

ΤΣΑΛΑΠΑΤΟΥΣΕ
ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ

ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ,

ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΤΕΛΙΚΑ ΧΕΣΤΗΔΕΣ . . .

Η γραφειοκρατία, μεταξύ άλλων, προετοίμασε τον δρόμο στον εξευτελισμό της λαϊκής κυριαρχίας κάνοντας τους πολίτες φοβισμένους απέναντι στους κρατικούς μηχανισμούς, υπομονετικούς με τις προσβολές και τους εξευτελισμούς από γραφείο σε γραφείο, εμπέδωσε την αίσθηση της μικρότητας και της αδυναμίας για αντίσταση.

Οι πολιτικοί ανέχονταν και ενίσχυαν τη γραφειοκρατία και μέσω αυτής συντηρούσαν το πελατειακό σύστημα εξαγοράς συνειδήσεων.

Καμιά αλλαγή και καμιά σωτηρία δεν θα δούμε όσο βλέπουμε τη γραφειοκρατία σαν μια συνέπεια της διαφθοράς και όχι σαν ένα από τα αίτιά της.

Γραφειοκρατία και διαφθορά μαζί αλληλενισχύονται και συναποτελούν έναν φαύλο κύκλο.

Δείτε το video: Χάρρυ Κλυν "Ο εφοριακός"
http://www.youtube.com/watch?v=5aEHGtSpIQY

Ποιο είναι το τηλέφωνο του γείτονά σου;

Σου είναι αδερφέ, πολύ δύσκολο να το βρεις;

Το ξέρεις ότι αυτή η απλούστατη κίνηση, έχει μέσα της την γιγαντιαία, την τεράστια δύναμη να αλλάξει δια μιας τα πάντα όσα μαγειρεύουν τα εντός και εκτός Ελλάδας παλιοτόμαρα, (εντός οι ελληνονόματοι Προδότες, εκτός οι ανθέλληνες Αλήτες) και να γράψει την καινούργια σελίδα στη νέα ελληνική ιστορία, αυτήν που απαιτούν οι καιροί;

Έτσι κι αλλιώς, σε λίγους μονάχα μήνες, μάλλον θα του χτυπήσεις το κουδούνι δίχως να έχεις μιλήσει προηγούμενα μαζί του.

Δεν αποκλείεται μάλιστα να μην σου ανοίξει και να σπάσεις την πόρτα του.

Και καθόλου δεν αποκλείεται κάνοντας χρήση άμεσης βίας, να του αρπάξεις ότι μπορείς και να γυρίσεις να κλειδαμπαρωθείς σπίτι σου, γιατί τα παιδιά σου δεν θα έχουν γάλα, ο γέρος πατέρας σου θα ψήνεται στον πυρετό χωρίς φάρμακα και η γυναίκα σου θα πέφτει απ τη μια κρίση στην άλλη γιατί ήρθε το πρωί ο δικαστικός επιμελητής να σου κατασχέσει το ίδιο το σπίτι σου..

Για να μην φτάσεις λοιπόν εκεί, για να μην φτάσουμε εκεί και αρχίζουμε να τρώμε ο ένας τον άλλο, όπως το έχουν Σχεδιάσει «αυτοί», από αύριο λοιπόν, ψάξε για το τηλέφωνο του γείτονά σου..

Και μετά του αλλουνού, του διπλανού, κατόπιν του απέναντι, πιο μετά του επάνω ορόφου, μετά του υπογείου..

Και πιάστε την κουβέντα. Και βρέστε μιαν άκρη στα γρήγορα. ΄Οποιον και να ψηφίζατε ως τα τώρα, τώρα κινδυνεύετε και εσείς και η Πατρίδα με αφανισμό, κατάλαβες;

Και αφού τα βρείτε στα βασικά, Συντακτική Εθνοσυνέλευση ας πούμε, επιστροφή στη δραχμή ή όχι, αλλαγή του Πολιτεύματος, κήρυξη αστραπιαία του χρέους ως επαχθούς αμέσως, δεν παίρνει κανείς δεκάρα και ξαναχτίζουμε την πατρίδα μας, τακιμιάζουμε με Ρωσία- Κίνα στο φτερό, βγάζουμε τα πετρέλαιά μας με Εθνικό Συμβόλαιο ενώπιον του λαού, για να ξαναγεμίσουνε τα σχολεία, για να ξαναπάρει μπροστά η μηχανή της χώρας..

Τότε, εκλέξτε ένα παλληκάρι, έναν νέο επιστήμονα, με χρόνο ελεύθερο, με γνώσεις, να το λέει η ψυχούλα του αλλά κι η γλώσσα του, και να σέβεται αυτούς που θα εκπροσωπήσει και δώστε του όλη η γειτονιά από πέντε ευρώ ο καθένας για τα ναύλα του, και στείλτε τον στην πόλη που θα εκλέξει άλλους αντιπροσώπους μαζί μ αυτόν και μετά πηγαίνετε στις περιφέρειες, στα νησιά, στους ακρίτες μας επάνω, παντού όπου ανασαίνει ο Ελληνισμός..

Κι αφού στηθεί μια τεράστια πανελλήνια Εθνοσυνέλευση, όχι στην Αθήνα, ούτε στη Θεσσαλονίκη, αλλά εκεί που κινδυνεύει η πατρίδα, στην Ξάνθη, ένα μαγικό πρωί, εσείς οι εκπρόσωποι όλου του λαού, εκτός από τους απατεώνες, τους φανατίλες, τους ψωνισμένους και τους χεσμένους, σηκώστε το μπαϊράκι σας και Διατάξτε τους, όλους, χωρίς ν ανοίξει ρουθούνι, απλά και κάθετα: «Κύριοι, είμαστε ο Λαός. Κι αποφασίσαμε, αυτό κι εκείνο..»

Σου λέω, αδερφέ, από αύριο, πάρε το γείτονά σου τηλέφωνο. Για μια πρώτη κουβεντούλα. Πού ξέρεις, μπορεί να σας βγάλει σε δρόμο.

Δρόμο όμορφο, ελληνικό κι ας είναι και κομμάτι κακοτράχαλος.

Γεια σου και μην ξεχάσεις, είπαμε: Το τηλέφωνο του γείτονά σου πριν απ όλα..»

Δημήτρης Ιατρόπουλος

πηγή: http://www.antinews.gr/2012/01/25/144523/

Ο μικρός ήρωας

Από τη μια οι Ιταλοί κι οι Γερμανοί
για να σε βρουν αναστατώνουν την Αθήνα
κι από την άλλη του πατέρα μου η φωνή:
"Νομίζω πως το κρύβει στην κουζίνα".






Εσύ να παίζεις με τον θάνατο κρυφτό
κι αυτοί να σκίζουνε τα τεύχη τα κρυμμένα,
μη σε τρομάζει το διπλό κυνηγητό,
εσύ τους Γερμανούς κι αυτοί εμένα.

Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει,
καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση.
Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει,
μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση.

‎"Εγώ δεν ξεκουράζομαι ποτέ
είμαι παντού όπου το χρέος με προστάζει
κι όσο θα υπάρχουνε στη γη κατακτητές,
θα τους συντρίβω και το αίμα τους θα στάζει".
---------------------------------------------------
Δυστυχώς εγώ έβρισκα τα τεύχη δανεικά από άλλους που μπορούσαν να τα αγοράζουν. Έζησα απίστευτα ταξίδια που γέμιζαν κυρίως τα καλοκαιρινά μου μεσημέρια.

Ταυτίστηκα τόσο με τον Γιώργο Θαλάσση που συχνά στον ύπνο μου έβλεπα περιπέτειες με Γερμανούς και ήμουν εγώ ο Γιώργος Θαλάσσης.

Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει,΅μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ - ΜΕΡΟΣ 1ο

Μήπως λανθασμένα νομίζετε πως βρίσκεστε σε αδιέξοδο;

Για ποιους λόγους να επιχειρήσετε μια αλλαγή οικονομικής δραστηριότητας;

Αν χάσατε τις ελπίδες σας, όλες εκείνες που είχατε στηρίξει σε λογιών λογιών “προστάτες”, όπως:

• το κράτος πρόνοιας, που θα φρόντιζε για την περίθαλψή σας σε θέματα υγείας,
• ο ασφαλιστικός φορέας σας που θα εξασφάλιζε την αξιοπρεπή συνταξιοδότησή σας,
• η δύναμη των συνδικαλιστών και των επαγγελματικών ενώσεών σας,
• τα κόμματα που θα έφερναν ένα καινούργιο πρόγραμμα ανάπτυξης στην χώρα,
• ο ακμαίος εργοδότης σας που υποσχόταν ένα ασφαλές μέλλον και μια σίγουρη θέση,
• ο κλάδος της οικονομίας στον οποίο έχετε έως σήμερα δραστηριοποιηθεί,
• το επάγγελμα που ονειρευτήκατε να λειτουργήσετε αλλά είναι πλέον στα αζήτητα,
• οι πελάτες σας που σας στήριξαν κάποτε αλλά σήμερα απομακρύνονται με άδειες τσέπες,

συνεχίστε μαζί μου παρακάτω να δούμε πώς ο καθένας μας ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλλου, γνώσεων, επαγγελματικής κατεύθυνσης και εμπειρίας, ανεξαρτήτως καταγωγής και μορφωτικού επιπέδου, μπορεί

• να ξαναχτίσει τη χαμένη του προοπτική σε ένα καλύτερο μέλλον,
• να συναντηθεί ξανά με τα όνειρά του ή με νέα όνειρα,
• να απαλλαγεί από την αδιέξοδη γκρίνια, διαμαρτυρία και στασιμότητα,
• να πάψει να βασίζει την τύχη του σε προστάτες,
• να συνειδητοποιήσει μερικά βασικά πράγματα που είτε αγνοούσε είτε προσπερνούσε,
• να βρει τρόπους να ξετρυπώσει περισσότερες εναλλακτικές λύσεις,
• να κάνει συνετές επιλογές και να πάρει στέρεες αποφάσεις, που θα τις τιμήσει,

να πάρει με υπευθυνότητα τη ζωή του στα δικά του χέρια.

Αν βέβαια βασίζετε ακόμη σήμερα τις ελπίδες σας σε όλους αυτούς τους προαναφερόμενους προστάτες, ίσως να σκέφτεστε ότι δεν σας αφορά η συνέχεια.
Είναι πράγματι έτσι ; Έχετε τόση εμπιστοσύνη σε κάποιο από όλα αυτά τα στηρίγματα που σήμερα καταρρέουν ; Μακάρι, αλλά έστω κι αν επιμένετε πώς ναι, σταθείτε μόνον ένα λεπτό σε αυτήν την παράγραφο και μετά αποσυνδεθείτε από αυτήν την ιστοσελίδα. Αν εσείς όντως πατάτε σε στέρεο έδαφος και γύρω σας υπάρχει κινούμενη άμμος, σκεφθείτε για τρία λεπτά τα αγαπημένα σας πρόσωπα – σύζυγο, παιδιά, αδέλφια, γονείς, αγαπημένους φίλους. Ισχύει και γι αυτούς το ίδιο ;
Γνωρίζω την απάντησή σας: Δεν ισχύει το ίδιο και γι αυτούς και για όσους ισχύει πιθανόν να κλονισθεί στους επόμενους μήνες – με διαβεβαιώνουν ξέρετε οι αμείλικτες στατιστικές, σήμερα αρχές Γενάρη του 2012 και τα επερχόμενα με μαθηματική ακρίβεια επακόλουθα της οικονομικής κρίσης. Αφού λοιπόν είναι έτσι, τότε θα σας ενδιαφέρει και εσάς, να συνεχίσετε μαζί μου, μήπως και βρούμε το πώς εσείς που δεν σας χτύπησε ακόμη την πόρτα η δεινή ανάγκη, μπορείτε να βοηθήσετε τους αγαπημένους σας. Αρκεί να ακολουθήσετε τους συλλογισμούς μου σαν να είστε ο άμεσα ενδιαφερόμενος ανάμεσα στα αγαπημένα σας πρόσωπα.

Το τι πραγματικά συμβαίνει σήμερα, στην χώρα μας αλλά και παγκοσμίως, δεν περιλαμβάνεται σε αυτό το κείμενο, αφού έχω αναπτύξει απόψεις σε άλλα μου άρθρα σε ετούτη εδώ την ιστοσελίδα. Το πώς σαν υπεύθυνοι πολίτες πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να ωθήσουμε την αγαπημένη μας πατρίδα ξανά στην ορθή αναπτυξιακή πορεία και την ανασυγκρότησή της και αυτό δεν είναι στους σκοπούς αυτού του κειμένου αλλά το έχω επίσης ψηλαφίσει σε άλλα άρθρα μου.

Σε ετούτο το κείμενο καλώ τον καθένα σας αρχικά, να σταθεί απέναντι στον καθρέφτη του (όχι εικονικά αλλά πραγματικά κοιτώντας το πρόσωπό του στον καθρέφτη) και να πει έστω για πρώτη φορά μέσα από τα βάθη της ψυχής του στον εαυτό του:

Δεν θα σε εγκαταλείψω αβοήθητο σε αυτήν τη δίνη, σε αυτόν τον βάλτο.
Δεν θα εγκαταλείψω τη μάχη για τα αγαπημένα μου πρόσωπα.
Θέλω να ξυπνήσω τώρα από τον ύπνο της παλιάς ανεμελιάς
και να σηκώσω τα μανίκια.
Δεν έχω άλλο χρόνο αναμονής και αναβλητικότητας.
Από Σήμερα, Τώρα !

Σας παροτρύνω να το κάνετε. Μερικοί θα πονέσουν. Μερικοί θα βάλουν τα κλάματα. Όλοι σας όμως θα πεισμώσετε και θα φουσκώσετε με μια διάθεση δημιουργικής αποφασιστικότητας. Κάντε το τώρα και συνεχίστε αμέσως μετά την ανάγνωση.

Μήπως διστάσατε να πάτε μέχρι τον καθρέφτη; Καλά, ίσως να νιώσετε την ανάγκη αργότερα. Ας συνεχίσουμε λοιπόν με δύο καίρια ερωτήματα:

τι ρόλο έπαιζαν μέχρι σήμερα στη ζωή σας τα χρήματα ;

• τα θεωρούσατε, αναγκαίο κακό ; βρώμικα ; ποτισμένα ιδρώτα και άγχος ;
• διατυμπανίζατε ότι είστε υπεράνω χρημάτων ; τα περιφρονούσατε ;
• τα ποθούσατε και κάνατε ό,τι κι ό,τι για να έχετε περισσότερα ;
• σας φόβιζαν ή μήπως σας κατακυρίευαν ;
• σας έλειπαν μονίμως τα αναγκαία ; τα σπαταλούσατε, τα αποταμιεύατε ή τα επενδύατε ;
• δανείζατε με ευκολία ; χαρίζατε σε ανήμπορους ; κερνάγατε με την πρώτη ευκαιρία ;

Σημειώστε προς στιγμήν σε ένα χαρτί, με όση ειλικρίνεια υποσχεθήκατε να απαντάτε στον εαυτό σας, όποιες από τις πιο πάνω απαντήσεις σας ταιριάζουν και πάμε παρακάτω.

κάνατε μια δουλειά ή μια εργασία ;

• ήσασταν μισθωτός (εργάτης, υπάλληλος) που δεν διανοήθηκε ποτέ του κάτι άλλο, δηλαδή να ασκεί και να αναπτύσσει μια δική του ανεξάρτητη δραστηριότητα ;
• αν είχατε δική σας δραστηριότητα, ελεύθερος επαγγελματίας ή επιχειρηματίας, σας πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι μπορεί μια μέρα να δουλεύετε για ένα άλλο αφεντικό σαν υπάλληλος ;
• το να εργάζεστε (αφεντικό ή υπάλληλος) ήταν κατά βάθος για σας ένα αναγκαίο κακό για επιβίωση ή ένα αναγκαίο κακό για να ζείτε πλουσιότερα ;
• εργαζόσασταν έως σήμερα για να μπορείτε μέσα από την εργασία να παράγετε και να βελτιώνεστε και να εξελίσσεστε και να συνεργάζεστε και να νιώθετε αυτάρκης και ολοκληρωμένος άνθρωπος ;

Σημειώστε προς στιγμήν σε ένα χαρτί, με την ίδια ειλικρίνεια, όποιες από τις πιο πάνω απαντήσεις σας ταιριάζουν στο δεύτερο ερώτημα και πάμε παρακάτω.

Τι να πάμε παρακάτω . . . ,
μου είπε σε αυτό το σημείο, πραγματικά αναστατωμένος, ένας φίλος που του έδειξα το αρχικό μου κείμενο πριν το δημοσιεύσω.
Εδώ με έκανες τώρα άνω κάτω. Σε τέτοια εποχή να απαντήσω σε τέτοια ερωτήματα ; Κουλουβάχατα τα έχουμε κάνει φίλε μου . . . ,
μου είπε κι έσκυψε ελαφρά το κεφάλι, ίσως για να σκεφτεί, ίσως γιατί του το βαρύνανε οι σκέψεις του.
Όχι όμως γιατί βρισκόταν σε οικονομικό αδιέξοδο. Ο φίλος αυτός πραγματικά αντιπροσώπευε τον μέσο Έλληνα, των τελευταίων δεκαετιών, για πολλούς λόγους. Ήταν αυτοδημιούργητος. Από φτωχή οικογένεια, εργάστηκε σκληρά για κάποια χρόνια σαν μισθωτός, με σπουδές που δεν είχε αξιοποιήσει όπως ονειρευότανε. Σε ξένα χέρια, όπως χαρακτηριστικά έλεγε. Στη συνέχεια όμως τόλμησε και ξεκίνησε μια δική του δουλειά που είχε πάει καλά τα τελευταία δέκα χρόνια, χωρίς να τον έχει οδηγήσει ακόμη σε οικονομική ανεξαρτησία όπως εκείνος την εννοούσε. Ήτανε αφεντικό αλλά ακόμη δεν είχε νιώσει ασφάλεια για το μέλλον. Τάιζε καλά την οικογένειά του και άλλες δέκα οικογένειες ακόμη. Σήμερα το παλεύει αλλά φοβάται βλέποντας άλλους μικρομεσαίους του κλάδου του να καταρρέουν.

Τι είναι τελικά εκείνο που κάνει καίρια αυτά τα δύο ερωτήματα ;
Γιατί δεν είναι λίγοι αλλά οι περισσότεροι σήμερα που είτε αναστατώνονται είτε απαντούν επιπόλαια σε αυτά; Γιατί ενοχλούνται ;

Διότι δεν τα έχουν απαντήσει ξεκάθαρα στη ζωή τους αλλά παραπαίουν ανάμεσα

• σε αυτό που τους δίδαξαν,
• σε αυτό που νομίζουν ότι πιστεύουν
• και σε αυτό που τελικά κάνουν στην πράξη

σχετικά με τα χρήματα σαν ανταμοιβή για τη δουλειά τους ή την εργασία τους ή το λειτούργημά τους.

Διότι στην πλειοψηφία τους τα βλέπουν μόνον σαν ανταμοιβή και λίγοι μόνον τα αξιολογούν σαν κεφάλαιο για επένδυση και ανάπτυξη (επαγγελματίες, επιχειρηματίες) ή σαν κεφάλαιο για επένδυση στην ασφάλειά τους για το μέλλον (μισθωτοί).

Αλλά και σε αυτήν καθεαυτή την επαγγελματική δραστηριότητά τους και την προσωπική τους εργασία δεν έχουν δώσει μια ξεκάθαρη θέση και σημασία στη ζωή τους – για ποιο τελικά σκοπό, αποστολή, με ποιο ανώτερο νόημα εργάζονται ή επιχειρούν.

συνεχίζεται στο επόμενο - μέρος 2.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2012
ΝΙΚΟΣ ΝΗΜΑΣ

Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΜΟΥ.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ

ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΔΑΝΕΙΚΑ.

ΘΑ ΜΑΣ ΡΟΥΦΗΞΕΙ ΟΛΟΥΣ

Η ΔΙΝΗ ΤΗΣ ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ ΜΑΣ.

Όσοι αντέξουν λίγο ακόμη ή θα ταϊζουν συγγενείς και φίλους ή θα κλειδαμπαρώνουν τις πόρτες τους.

ΠΟΤΕ !!! ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ !!!

ΣΕ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΑΡΚΕΙ - ΤΗΝ ΠΡΟΒΑΛΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΟΙΜΙΣΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ . . . ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ !!!

Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ - ΚΑΤΑΧΤΙΕΤΑΙ ΜΕ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΜΑΣ.

ΔΕΝ ΞΕΠΟΥΛΑΜΕ - ΔΕΝ ΞΕΠΟΥΛΙΟΜΑΣΤΕ !!!

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΩΡΑ !

Μάθηση – Αυτοβελτίωση.

Η ζωή είναι ένα ταξίδι μάθησης.

Στην εποχή μας που οι αλλαγές είναι

• ραγδαίες,
• σαρωτικές
• χαοτικές

το “γηράσκω αεί διδασκόμενος” αποκτάει κρίσιμη σημασία.

Για να ανταποκριθούμε σε αυτή την ανάγκη
της διαρκούς μάθησης, είμαστε υποχρεωμένοι

• να αποκτούμε περισσότερες γνώσεις και
• να αναπτύσσουμε διαρκώς τις ικανότητές μας

και αυτό κάνουν οι περισσότεροι, αλλά δεν είναι αρκετό.

Πέραν αυτών που είναι στοιχειώδη, μπορούμε και πρέπει να εργαζόμαστε για τη συνολική μας

• ανάπτυξη,
• ωρίμανση,
• ολοκλήρωση ως ανθρώπων.

Αυτό που μας βάζει στη σωστή κατεύθυνση είναι το
να θέλουμε και να πιστεύουμε ότι
μπορούμε να γίνουμε κυρίαρχοι

• της σκέψης μας και
• της ζωής μας.

Το όχημα σε αυτήν την πορεία είναι η διαρκής μάθηση.

Μάθηση δεν είναι μόνον

• η απλή επαφή με πολλές νέες γνώσεις
• η προσπάθεια για κατανόηση των γνώσεων
• η προσπάθεια για συσσώρευση περισσοτέρων γνώσεων

Οι γνώσεις μπαίνουν στον εγκέφαλό μας
με προσπάθεια
αλλά γλιστρούν εύκολα σαν το νερό
στη δεξαμενή της λήθης.

Η μάθηση είναι κάτι

• ευρύτερο από το γέμισμα τρύπιων σάκων με γνώσεις,
• πιο βαθύ και ουσιαστικό,
• που έχει διάρκεια στον χρόνο,
• που διαπερνά όλη την ύπαρξή μας.

Η μάθηση είναι μετά-νοια = Αλλάζω Νου

Αναθεωρώ το πώς λειτουργώ, δηλαδή

• το πώς σκέφτομαι - σκέψη, νοοτροπία, πεποιθήσεις,
• το τι κάνω - δράση, επιλογές, αποφάσεις, σχέδια,
• πως το κάνω - συμπεριφορά, στάσεις, θέσεις.

Μάθηση είναι η σταθερή αλλαγή
που βελτιώνει τον τρόπο

• σκέψης,
• δράσης, αντίδρασης και
• συμπεριφοράς μας.

Η μάθηση δεν αφορά μόνον τα άτομα αλλά και
τις μικρές ή μεγάλες ομάδες
(παρέες, δίκτυα, συλλόγους, επιχειρήσεις, οργανισμούς)
την κοινωνία ολόκληρη
(κοινότητα, δήμο, πατρίδα, ανθρωπότητα).

Μάθηση και αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους.
Η γνήσια μάθηση δεν είναι ατομική υπόθεση
(λειτουργία έξω απ’ τον κόσμο, μακριά από τους ανθρώπους).
Μαθαίνουμε μόνον μέσα στην κοινωνία, λειτουργούμε μαζί με τον περίγυρό μας.
Η μάθηση βασίζεται στην ισχυρή αλληλεπίδραση με τους άλλους ενώ ταυτόχρονα στοχεύουμε / εστιάζουμε στην ατομική μας πρόοδο.

Η μάθηση είναι βελτιωτική αλλαγή άρα λοιπόν
δεν ταυτίζεται με την κάθε αλλαγή:

Δεν υπάρχει πρόοδος χωρίς αλλαγή
αλλά και κάθε αλλαγή δεν είναι πρόοδος.

Η μάθηση είναι η θεμελιώδης και ολιστική
ικανότητα της τέχνης του “ευ ζην”

• η ικανότητα πάνω απ’ όλες τις ικανότητες
• το Α και το Ω των ικανοτήτων.

Ας δούμε τη μάθηση σαν
ανάπτυξη των θεμελιωδών ικανοτήτων μας

• διανοητικών
• συναισθηματικών
• επικοινωνιακών

Δεν μαθαίνουμε όλοι,
δεν μαθαίνουμε με τον ίδιο ρυθμό,
δεν μαθαίνουμε όλα τα μαθήματα,
δεν βελτιώνουμε την ικανότητα μάθησης.

Άρα λοιπόν,
πως βελτιώνεται η μάθηση ?

Οι λόγοι που δεν μαθαίνουμε.

Υπάρχουν 4 βασικοί λόγοι – αιτίες – που δεν μαθαίνουμε.

• Ο εγωισμός.
• Η συνήθεια.
• Η βόλεψη.
• Η αδράνεια.

Ο εγωισμός μας.
Η εντύπωση, η πεποίθηση, η βεβαιότητα πως
εμείς τα ξέρουμε όλα
ή ότι εμείς σκεφτόμαστε, λειτουργούμε και συμπεριφερόμαστε,
με τον καλύτερο τρόπο.

Όμως ο δικός μας Σωκράτης δίδαξε ότι
“σοφός είναι εκείνος που γνωρίζει τι γνωρίζειαλλά και γνωρίζει τι δεν γνωρίζει”.

Η συνήθεια.
Για να μάθουμε πρέπει πρώτα
να ξεσυνηθίσουμε κάτι που το έχουμε επαναλάβει
πολλές φορές με τον ίδιο τρόπο
και έχει γίνει μέρος του εαυτού μας
(μηχανισμός αυτοματισμού).

Για να μάθουμε κάτι, πρέπει πρώτα να ξεμάθουμε κάτι άλλο.

Όλοι μας όμως αντιστεκόμαστε στην αλλαγή συνηθειών.

Η βόλεψή μας.
Για να μάθουμε,
δηλαδή να υιοθετήσουμε τη βελτιωτική αλλαγή,
πρέπει να αισθανθούμε άνετα σε μια νέα κατάσταση,
σε νέο τρόπο σκέψης, σε νέα συμπεριφορά.

Αυτό μας ξεβολεύει από την παλιά ζώνη άνεσης
και μας αναστατώνει
διότι το νέο μπορεί να μας προξενεί
φόβο, αβεβαιότητα, ανησυχία.

“Τα παλιά παπούτσια είναι πιο βολικά απ’ τα καινούργια”.

Η αδράνεια.
Οι συνηθισμένες αλλαγές στο περιβάλλον μας και στη ζωή μας,
καθώς περνούν τα χρόνια, είναι πολλές, πυκνές αλλά μικρές.
Τις περισσότερες απ’ αυτές δεν τις συνειδητοποιούμε καθόλου
ενώ κάποιες τις καταλαβαίνουμε πολύ αργότερα.

Σε τέτοιες αλλαγές δεν αντιδρούμε και παρόλο που συμβαίνουν
βιώνουμε μια επιφανειακή ευχάριστη σταθερότητα – μη αλλαγή.

Έτσι, εφησυχάζουμε, αδρανούμε
και όταν έλθει η ανάγκη μεγάλης αλλαγής
αντιδρούμε και δεν προσαρμοζόμαστε
παρόλο που μας κοστίζει περισσότερο το να μην αλλάξουμε.

Οι προϋποθέσεις για μάθηση.

Η θέληση.
Για να μάθω - να αλλάξω –
δεν αρκεί η απλή επιθυμία,
ούτε οι βαρύγδουπες δηλώσεις.

Θέλω σημαίνει

• μετατρέπω την επιθυμία μου σε σκοπό,
• αναλύω τον σκοπό σε στόχους,
• διαμορφώνω ένα σχέδιο δράσεων για την επίτευξή τους,
• αποφασίζω και δεσμεύομαι στην απόφασή μου,
• εστιάζω και πειθαρχώ στο σχέδιό μου.

Η θέληση για να αντισταθώ στις αιτίες που εμποδίζουν τη μάθηση
(εγωισμός, συνήθεια, βόλεψη και αδράνεια) πρέπει

• να είναι ισχυρή,
• να μας τροφοδοτεί με ενέργεια,
• με πάθος και ενθουσιασμό.

Η θέλησή μας πρέπει να μας ξεσηκώνει
και να μας συνεπαίρνει.

Η αυτογνωσία.
Η ισχυρή θέληση έχει κι αυτή μια προϋπόθεση:
να συνειδητοποιήσουμε το χάσμα
ανάμεσα στο που είμαι και στο που θέλω να φθάσω
ή
ανάμεσα στο ποιος είμαι και στο ποιος θέλω να γίνω.

Η προϋπόθεση της ισχυρής θέλησης
είναι η αυτογνωσία.

Η αυτογνωσία,
απαιτεί
να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας
τόσο με τα δικά μας μάτια όσο και με τα μάτια των άλλων


για να κατανοήσουμε τα πως και τα γιατί

• αισθανόμαστε
• σκεφτόμαστε
• συμπεριφερόμαστε
• πράττουμε

Τι κάνουμε σωστά και τι λάθος;
Ποια είναι τα ισχυρά και ποια τα αδύναμα σημεία μας;

Η αυτογνωσία,
ενισχύεται με την ανοιχτή επικοινωνία με τους άλλους καθώς αυτοί μας βοηθούν να δούμε καλύτερα τον εαυτό μας.

Αποτελεσματική ανοιχτή επικοινωνία με τους άλλους σημαίνει διεύρυνση της κοινής φανερής περιοχής μας.

Πως μαθαίνουμε – 1ο στάδιο.

Κατανόηση - αναγνώριση.
Η μάθηση ξεκινάει με την κατανόηση μιας νέας

• γνώσης ή έννοιας
• αρχής ή θεωρίας
• μεθόδου ή πρακτικής

Κατανόηση = να έχουμε ξεκάθαρη εικόνα
για το τι έχω ή που είμαι και τι θέλω να αποκτήσω ή να γίνω.

Η κατανόηση είναι αναγκαία αλλά όχι και αρκετή.

Πως μαθαίνουμε – 2ο στάδιο.

Αποδοχή.
Η μάθηση μετά την κατανόηση, απαιτεί την αποδοχή
πως είναι χρήσιμο και αναγκαίο να χρησιμοποιώ τις νέες
έννοιες, γνώσεις, αρχές, θεωρίες, μεθόδους και πρακτικές
που κατανόησα.

Αποδέχομαι την αναγκαιότητα των βελτιωτικών αλλαγών.

Αποδέχομαι το τι έχω ή που είμαι
και πόσο απέχω από τι θέλω να αποκτήσω ή να γίνω.

Η αποδοχή είναι και αυτή αναγκαία αλλά όχι και αρκετή.

Πως μαθαίνουμε – 3ο στάδιο.

Δέσμευση - απόφαση.
Η μάθηση μετά την κατανόηση και την αποδοχή
απαιτεί μια τελεσίδικη προσωπική απόφαση
μια δέσμευση απέναντι στον εαυτό μας,

“ότι θα χρησιμοποιώ τις νέες
έννοιες, γνώσεις, αρχές, θεωρίες, μεθόδους και πρακτικές
που κατανόησα και αποδέχτηκα σαν αναγκαίες”.

Δεσμεύομαι να κάνω πράξη τις βελτιωτικές αλλαγές.

Η δέσμευση είναι και αυτή αναγκαία αλλά όχι και αρκετή.

Πως μαθαίνουμε – 4ο στάδιο.

Δράση – πρακτική εφαρμογή.
Η μάθηση (μετά την κατανόηση, την αποδοχή και τη δεσμευτική απόφαση) απαιτεί
να κάνω πράξη, να χρησιμοποιήσω, να εφαρμόσω
τις νέες έννοιες, γνώσεις, αρχές, θεωρίες, μεθόδους και πρακτικές
που είναι αναγκαίες.

Ασκούμαι στην πράξη
και ενσωματώνω τις βελτιωτικές αλλαγές.

Η δράση είναι και αυτή αναγκαία αλλά όχι και αρκετή.

Πως μαθαίνουμε – Τα 4 στάδια μαζί.

• Κατανόηση / αναγνώριση
• Αποδοχή
• Δεσμευτική Απόφαση
• Δράση / πρακτική εφαρμογή

Για να μάθουμε λοιπόν, χρειάζεται να διαβούμε
και τα 4 στάδια της μάθησης.

Αν δεν ολοκληρωθεί και το τελευταίο στάδιο με τη συχνή άσκηση – εφαρμογή, τότε η μάθηση δεν θα είναι αποτελεσματική.

Ακούω και ξεχνώ, βλέπω και θυμάμαι,
κάνω και μαθαίνω.

Η Μάθηση από πρακτική άποψη.

Μαθαίνουμε κάνοντας ερωτήσεις, δίνοντας απαντήσεις και ξανά ερωτήσεις πάνω στις απαντήσεις κ.ο.κ. – μαιευτική μέθοδος του Σωκράτη.

Οι ενήλικες μαθαίνουν

• το 10% από αυτό που διαβάζουν,
• το 20% από αυτό που ακούνε,
• το 30% από αυτό που βλέπουνε,
• το 50% από αυτό που ακούνε και βλέπουνε ταυτόχρονα,
• το 70% από αυτό που μπορούν οι ίδιοι να παρουσιάσουν / διδάξουν,
• το 90% από αυτό που μπορούν οι ίδιοι να κάνουν.

Μαθαίνουμε

• από αυτά που κάναμε σωστά καθώς και από αυτά που κάναμε λάθος. Τι θα βελτιώσω και τι θα διορθώσω ?Αναρωτιόμαστε, ψάχνουμε το “τι πήγε καλά και τι όχι”.
• αν κάνουμε κάθε μέρα απολογισμό “ξαναπαίζοντας νοερά την παράσταση της ημέρας”.
  
• και υιοθετώντας τα παραδείγματα, τις εμπειρίες, τις γνώσεις, τις ιδέες και τις γνώμες των άλλων αφού βεβαίως πρώτα, τα αξιολογήσουμε.

Αυτοπεποίθηση, τόλμη, ευαισθησία για τους άλλους, ανδρεία, φρόνηση και πολλές άλλες αρετές αναπτύσσονται και μαθαίνονται, όταν με εντατική καθημερινή προσπάθεια γίνονται νέες συνήθειες – έξεις = δεύτερη φύση – Αριστοτέλης.

Θεμελιώδεις γνωστικές / νοητικές διεργασίες
αυτογνωσίας και μάθησης.

• Αυτοστοχασμός και Ενδοσκόπηση
• Συλλογισμός
• Θέαση του κόσμου και Παρατήρηση του εαυτού μας
• Άκουσμα

εσωτερικής φωνής,

συγκινήσεων,

συναισθημάτων και επιθυμιών

• Διάλογος με τον εαυτό μας για κάθε τι που μας απασχολεί
• Πνευματική αναζήτηση
• Έμπνευση – Ενόραση – Διαίσθηση
• Δημιουργική σκέψη
• Ψυχική ανανέωση και Αφύπνιση
• Αυτοέλεγχος
• Αυτορρύθμιση των
  

1. σκέψεων, συγκινήσεων και συναισθημάτων
2. επιθυμιών και παρορμήσεων

Μπορούν να συμβαίνουν και καθώς αλληλεπιδρούμε με τους άλλους.
Είναι όμως πιο αποτελεσματικές ως διεργασίες μάθησης σε κατάσταση
δημιουργικής απόσυρσης ή θετικής μοναχικότητας.

Είναι μια κατάσταση στην οποία
προετοιμάζουμε και φέρνουμε τον εαυτό μας
με τη θέλησή μας
(σε τόπο και ώρες της επιλογής μας μακριά από ενοχλήσεις).

Δημιουργική απόσυρση ή θετική μοναχικότητα.

Αποτραβιόμαστε, παίρνουμε αποστάσεις και απελευθερωνόμαστε από

• τις προσδοκίες των άλλων από εμάς,
• τις επιρροές τους επάνω μας,
• τις πιέσεις τους και τους περιορισμούς που μας βάζουν,

ώστε να βρεθούμε σε μια κατάσταση

• ευχάριστη ή και γοητευτική,
• γαλήνης, ψυχικής ηρεμίας και ειρήνης,
• ασφάλειας και ελευθερίας.

Αυτή η κατάσταση μας βοηθάει

• να σκεφτούμε / στοχαστούμε καλύτερα και απλούστερα,
• να ανακαλύψουμε και καλλιεργήσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο,
• να ασχοληθούμε με νοητικές και άλλες ανώτερες δραστηριότητες ψυχικής ανάτασης,
• να βρούμε λύσεις και να πάρουμε αποφάσεις που θα είναι “ολότελα δικές μας”.

Σε τέτοια κατάσταση κατέφευγαν / καταφεύγουν
ηγέτες, επιστήμονες, συγγραφείς και επιχειρηματίες
για να εμπνευστούν και να αποφασίσουν.

Αυτογνωσία και προσωπική ανάπτυξη.
Αν πετύχουμε να βρεθούμε ελεύθεροι από εξωτερικές επιδράσεις

τότε βρίσκουμε την ουσιαστική επαφή με τα δικά μας

• “θέλω”, κίνητρα, όνειρα
• αξίες, ιδανικά
• ταυτότητα, σκοπό και νόημα ζωής.

τότε επιλύουμε τις εσωτερικές μας συγκρούσεις και συγχρονίζουμε τις πράξεις μας με τη σκέψη και την καρδιά μας.

τότε οραματιζόμαστε τη ζωντανή εικόνα της επιθυμητής ζωής μας.

τότε αναλογιζόμαστε, αξιολογούμε κριτικά και αναθεωρούμε σκέψεις, πράξεις και εμπειρίες μας, αντλώντας συμπεράσματα και διατυπώνοντας νέα δικά μας διδάγματα.

τότε βρίσκουμε τα νέα περιθώρια για αυτοβελτίωση και σχεδιάζουμε νέες διαδρομές.

Δημιουργική σκέψη και σωστή κρίση.
Αν πετύχουμε να βρεθούμε ελεύθεροι από εξωτερικές επιδράσεις

τότε μεταβαίνουμε στον κόσμο

• της δημιουργικής φαντασίας και σκέψης,
• της ελεύθερης κρίσης,
• των πρωτότυπων ιδεών.

τότε συγκεντρώνουμε καλύτερα τη σκέψη μας στα πιο σημαντικά.

τότε αναπτύσσουμε την αναλυτική ικανότητα για επίλυση προβλημάτων.

τότε εντοπίζουμε ασφαλέστερα αίτια και πιθανές λύσεις προβλημάτων.

τότε αξιολογούμε πιο ψύχραιμα

• πληροφορίες,
• γνώσεις,
• γεγονότα,
• προβλήματα,
• διλήμματα
• και λύσεις.

Ψυχική ανανέωση και αποκατάσταση.
Αν πετύχουμε να βρεθούμε ελεύθεροι από εξωτερικές επιδράσεις

τότε βρίσκουμε το λιμάνι για ανάπαυλα από την ένταση και το στρες.

τότε ανανεώνουμε τις ψυχικές μας δυνάμεις – γεμίζουμε μπαταρίες.

τότε κλείνουμε πληγές, διορθώνουμε βλάβες.

τότε αλλάζουμε τη ροή του χρόνου, κατευνάζουμε την τρικυμία σκέψεων.

τότε σβήνουμε τις μουντζούρες και ζωγραφίζουμε καθαρές εικόνες.

τότε κάνουμε θετικές σκέψεις και αντλούμε κουράγιο και ελπίδα.

“Η δημιουργική απόσυρση είναι για το πνεύμα
ό,τι και η δίαιτα για το σώμα” – Nietzsche.

Ελπίζω να σε βοήθησα αγαπητέ αναγνώστη να καταλάβεις έστω με αυτήν την επιγραμματική παράθεση των παραμέτρων και προϋποθέσεων και πρακτικών της μάθησης να καταλάβεις ότι η μάθηση είναι ΣΟΒΑΡΗ ΥΠΟΘΕΣΗ !!! Αναζήτησε περισσότερα για τη μάθηση και θα κόψεις δρόμο, δηλαδή θα κερδίσεις χρόνο και θα εξοικονομήσεις δυνάμεις, μαθαίνοντας για τη μάθηση. Καλό ταξίδι σου εύχομαι !!!

Είμαι ευγνώμων στη μέχρι σήμερα ζωή μου που μου έδωσε πολλές προκλήσεις και μαθήματα και επίσης ευγνώμων στον συγγραφέα και καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, τον Δημήτρη Μπουραντά που μέσα από τα βιβλία του και τη ζωντανή διδασκαλία του με βοήθησε να βάλω σε μια τάξη όλα αυτά τα σπαουδαία για τη μάθηση θέματα.

Νίκος Νημάς
Ιανουάριος 2012.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ

Γιατί αναζητούμε πληροφορίες, γνώσεις, μαθήματα, εμπειρίες (διάβασμα, ειδικά σεμινάρια, εμπειρία πετυχημένων).

Ερώτηση:
Τι μπορώ να κάνω καλύτερα για την ΕΞΕΛΙΞΗ μου ?
Αυτή είναι μια συνηθισμένη ερώτηση ανθρώπων που είτε νιώθουν να βρίσκονται σε μια στασιμότητα είτε νιώθουν ανασφάλεια είτε αναζητούν συνεχώς το καλύτερο.

Απάντηση:
"ΕΙΜΑΙ - ΚΑΝΩ - ΕΧΩ"
αυτή είναι η σωστή σειρά εξέλιξης
Αντίθετα το
"θέλω να ΕΧΩ . . . για να μπορώ να ΚΑΝΩ . . . ώστε να ΕΙΜΑΙ . . ."
αυτή είναι η λάθος σειρά εξέλιξης

Στη λαθεμένη σειρά βάζουμε πολλές λάθος προϋποθέσεις.
Δηλαδή τοποθετούμε τα αποτελέσματα στην αρχή, εκεί όπου πρέπει να βρίσκονται οι προϋποθέσεις και τις προϋποθέσεις τις τοποθετούμε στο τέλος, εκεί όπου θα πρέπει να βρίσκονται τα αποτελέσματα δηλαδή οι σκοποί μας.

Παραδείγματα λαθεμένης σκέψης:

• θέλω να έχω περισσότερο χρόνο για να μπορώ να κάνω εκείνα που πρέπει ώστε τελικά να είμαι ισορροπημένος, ευτυχισμένος, ολοκληρωμένος κ.λ.π.

• θέλω να έχω ένα καλό εισόδημα ή αρχικό κεφάλαιο για να μπορώ να κάνω εκείνα που πρέπει ώστε να αναπτύξω καλύτερα την επαγγελματική μου δράση, να έχω επιτυχία και τελικά να είμαι ισορροπημένος, ευτυχισμένος, ολοκληρωμένος κ.λ.π.

Παράδειγμα σωστής σκέψης:

• Θέλω να βελτιώσω τις ικανότητες, τις δεξιότητες, τις γνώσεις μου, τη νοοτροπία μου, τη δημιουργική σκέψη μου, τις αντιδράσεις μου και τις συμπεριφορές μου, την προσωπικότητά μου (από αυτό που είμαι σε αυτό που θέλω να γίνω / να είμαι) ώστε να μπορώ να κάνω εκείνα που πρέπει και τελικά να έχω σπουδαία αποτελέσματα και να έχω ανεξαρτησία, οικονομική άνεση, περισσότερο ελεύθερο προσωπικό χρόνο, καλά και σταθερά εισοδήματα αρκετά για να έχω καλό επίπεδο διαβίωσης, ανέσεις, απόθεμα (κεφάλαια για νέες επενδύσεις) κ.λ.π. υλικά αποκτήματα.

Το 90% των ανθρώπων ακολουθούν τη λαθεμένη σειρά.

Επειδή δεν έχουν (αρκετές γνώσεις, χρόνο, χρήμα, κοινωνική δύναμη και επιρροή), δικαιολογούνται ότι δεν θα μπορέσουν να κάνουν όσα πρέπει και άρα ποτέ δεν θα γίνουν αυτό που ονειρεύονται.

Ερώτηση:
Γιατί με απασχολεί πιο συχνά αυτήν την περίοδο η αναζήτηση γνώσης ?

Απάντηση:
Είναι φυσικό να συμβαίνει όταν βρισκόμαστε σε μια περίοδο μεταβατική, σε μια φάση ΑΛΛΑΓΗΣ.
Αλλάζουμε μονοπάτια, συνήθειες, ρουτίνα. Μπροστά μας έχουμε καταστάσεις στις οποίες δεν έχουμε ακόμη εξοικειωθεί. Είμαστε στην πορεία που διαλέξαμε σαν σωστή αλλά υπάρχουν ή νομίζουμε πως υπάρχουν άγνωστα μονοπάτια, ίσως και παγίδες και εμπόδια που θα μας αιφνιδιάσουν. Αυτός ο φόβος μας σπρώχνει να θέλουμε να δούμε το νέο μονοπάτι πριν αρχίσουμε να το διαβαίνουμε. Είναι φυσικό.

Αλλά σκέψου

• αναζητάς 

ή

• αγχώνεσαι για την ΝΕΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ της ζωής σου, της νέας ρουτίνας σου;

Σε απασχολεί το πρώτο ή το δεύτερο ?
Ξεκαθάρισέ το, διότι είναι διαφορετικό

• να αναζητάς το “πώς” θα οργανώσεις ώρα με την ώρα την ημέρα σου στη νέα κατάσταση, 

από το

• να φοβάσαι και να αγχώνεσαι μήπως δεν βρεις αυτό το “πώς” .

Για να βγάλεις τον φόβο ρώτα και μάθε το “πώς” των άλλων, που ήδη προχώρησαν πιο πέρα, που έχουν κάποια καλή συνταγή.
Αναζήτησε την έτοιμη γνώση τους, εφόσον τους εμπιστεύεσαι.

Ερώτηση:
Ναι αλλά θέλω πρώτα να ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΩ και να ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΞΩ . . . (?)

• Αν θέλεις να ξεκαθαρίσεις, εντάξει προχώρησε. Ψάξε μέσα σου τι θέλεις και πόσο δυνατό είναι, πόσο σε κινητοποιεί. Ψάξε και το “πώς” των άλλων.
• Αν θέλεις όμως να κατασταλάξεις τότε ζητάς κάτι που ποτέ δεν θα το βρεις, χωρίς τουλάχιστον να έχεις διανύσει μια μακροχρόνια πορεία. 

Πάρα πολλοί επιτυχημένοι με μεγάλα αποτελέσματα και ξεκάθαρους σκοπούς δεν βρήκαν αυτό, που θα τους κάνει να πουν «τώρα καταστάλαξα δεν ψάχνω τίποτε άλλο». Διότι αφενός είναι στην ανθρώπινη φύση μόλις κατακτήσει κάτι να ενδιαφέρεται για κάτι άλλο πιο υψηλό και αφετέρου οι γνώσεις και οι εμπειρίες δεν ολοκληρώνονται ποτέ. 

Τέλος υπό τη στενή - και αρνητική - έννοια, καταστάλαγμα μπορεί να σημαίνει και στασιμότητα, βάλτωμα, παραμέληση της αυτοβελτίωσης.

Να είσαι λοιπόν, πάντοτε ανήσυχος και διερευνητικός, να ξεκαθαρίζεις όλο και περισσότερο και να μην κολλάς για πολύ καιρό στα ίδια λέγοντας εδώ κατασταλάζω.

Ερώτηση:
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΜΑΙ που συνεχώς . . .

• . . . σκέφτομαι πως δεν τις θέλω ή δεν νιώθω σιγουριά στις έτοιμες παραδοσιακές συνταγές των πολλών με την εξαρτημένη ζωή και τη μιζέρια τους στο “ΕΧΩ”, στο “ΚΑΝΩ” και στο “ΕΙΝΑΙ” τους.
• . . . σκέφτομαι την εξέλιξή μου
• . . . απογοητεύομαι και τρομάζω διότι γύρω μου δεν βρίσκω εύκολα ανθρώπους που σαν κι εμένα να αναζητούν συνεχώς το καλύτερο και τη διαρκή εξέλιξή τους.

Απάντηση:

• Πρώτα απ’ όλα ΕΙΣΑΙ σε σωστό δρόμο διότι ό,τι και όποιος δεν εξελίσσεται “πεθαίνει”.
• Δεύτερον, πρέπει να ξέρεις ότι οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Στο 90% η μία και στο 10% η άλλη.

Στην κατηγορία του 10% ανήκουν εκείνοι που παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους – επιχειρούν – όπως εσύ.

Στην άλλη του 90% ανήκουν εκείνοι που δεν τολμούν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους – δεν επιχειρούν.
Μέσα στο 10% ανήκουν εκείνοι με

• τα πολύ μεγάλα αποτελέσματα

• τα απλώς μεγάλα αποτελέσματα

• τα καλά αποτελέσματα

• που είναι σε πορεία για καλά αποτελέσματα

• που είναι στο ξεκίνημά τους – όπως κι εσύ.

Χρειάζεσαι λοιπόν - αν είσαι στο ξεκίνημά σου - λίγο χρόνο μόνον, για να βρεθείς μέσα σε εκείνους που είναι σε καλή πορεία

• και μετά πάλι λίγο χρόνο για να βρεθείς μέσα σε εκείνους που έχουν καλά αποτελέσματα
• και μετά πάλι λίγο χρόνο για να βρεθείς μέσα σε εκείνους με τα μεγάλα αποτελέσματα
• και μετά πάλι λίγο χρόνο για να βρεθείς μέσα σε εκείνους με τα πολύ μεγάλα αποτελέσματα

Στο πρώτο αυτό στάδιο της αλλαγής σου θα συναντήσεις 4 δράσεις που συνεργάζονται:

• ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ
• ΜΑΘΗΣΗ
• ΕΞΑΣΚΗΣΗ
• ΒΕΛΤΙΩΣΗ

Τι σημαίνει αυτό:

• Δοκιμάζεις ένα νέο εγχείρημα για να δεις αν σου ταιριάζει. Εδώ χρειάζεται ενθουσιασμός και γκάζια στις μηχανές σου, όπως το αεροπλάνο στην απογείωση. Ποτέ μη δοκιμάζεις χλιαρά και επιφυλακτικά διότι θα γευτείς αμέσως την απογοήτευση. Αν αποκομίσεις θετικά συναισθήματα (χαράς, μικρών επιβραβεύσεων κ.λ.π.) και φέρεις κάποια πρώτα καλά αποτελέσματα, έχεις ήδη περάσει τη ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ που αποδεικνύει ότι είσαι δεκτικός στη μάθηση.

• Συνεχίζεις λοιπόν με τη ΜΑΘΗΣΗ. Αφιερώνεις όσο χρόνο απαιτείται και εμβαθύνεις όλο και περισσότερο. Μάθηση όμως σημαίνει Αλλαγή. Νέες συνήθειες, νέες πρακτικές, νέα ίσως συμπεριφορά, αλλαγή στάσης βαθύτερα μέσα σου. Η μάθηση σαν διαδικασία είναι κι αυτή μια ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ. Η μάθηση θα σε βάλει να δοκιμάσεις (ΝΑ ΑΝΑΘΕΩΡΉΣΕΙς ΕΝΔΕΧΟΜΈΝΩς) τις προσωπικές σου πεποιθήσεις, τα στερεότυπά σου και κυρίως θα σε ΞΕΒΟΛΕΨΕΙ. Είσαι έτοιμος να ξεβολευτείς ; Αν ΝΑΙ τότε συνέχισε.

• Έχεις ήδη μπει στη διαδικασία της ΕΞΑΣΚΗΣΗΣ. Μαθαίνεις - αλλάζεις και κάνεις αυτά που πρέπει σωστά, δηλαδή εξασκείσαι. Χρειάζεται επανάληψη, ξανά και ξανά σε κάθε τι καινούργιο, έτσι ώστε να το κατακτήσουμε σαν δραστηριότητα και να προσαρμόσουμε στις απαιτήσεις του όλες τις ικανότητες και τις ιδιαίτερες δεξιότητές μας που ίσως μέχρι τότε βρίσκονταν σε λανθάνουσα κατάσταση. Αυτό δεν μπορεί κανείς να το αποφύγει αφού είναι στη φύση των ανθρώπων να μαθαίνουν καλά μόνον με την εξάσκηση - προπόνηση αν θες. Αν δεν σε έχει κουράσει η επανάληψη, αν συνεχίζεις να απολαμβάνεις αυτό που άρχισε να είναι πια η νέα σου καθημερινότητα, είσαι έτοιμος να μπεις στη διαδικασία βελτίωσης.

• ΒΕΛΤΙΩΣΗ σημαίνει ότι τώρα η μάθησή σου έφτασε σε τέτοιο επίπεδο ώστε πέρα από το να κάνεις τα πράγματα σωστά, μπορείς και να ορίζεις ΕΣΥ ποια ακριβώς είναι τα σωστά πράγματα. Να κάνεις τα σωστά πράγματα σωστά. Τώρα έχεις και κριτική σκέψη πάνω στη νέα σου δραστηριότητα και μπορείς να επανεξετάζεις και να μετράς τα αποτελέσματά σου και να επανασχεδιάζεις όλη τη δραστηριότητά σου. Αν μέχρι τώρα βασιζόσουν σε συνταγές ή στις συμβουλές δασκάλου ή μέντορα, τώρα μπορείς να είσαι εσύ ο μέντορας και ο δάσκαλος του εαυτού σου. Τώρα μπορείς να βελτιώνεις τους κανόνες, δηλαδή να δοκιμάζεις βελτιωτικές αλλαγές στις συνταγές και στους κανόνες αλλά με υπολογισμένο ρίσκο. 

Αφού θα έχεις μπει πλέον στη διαδικασία μιας τέτοιας δοκιμής είσαι ξανά στο πρώτο στάδιο ΔΟΚΙΜΗΣ αλλά βρίσκεσαι πια σε ένα ανώτερο επίπεδο εξέλιξης.

Έτσι και τώρα πάλι, θα ΔΟΚΙΜΑΣΕΙΣ και θα ΜΑΘΕΙΣ και θα ΕΞΑΣΚΗΘΕΙΣ και αφού τα αποτελέσματά σου θα είναι επιθυμητά, θα έχεις ξανά ΒΕΛΤΙΩΘΕΙ κ.ο.κ.
Τώρα είναι πολύ πιθανόν, να χρειαστείς και πάλι έναν μέντορα/δάσκαλο κατάλληλο όμως γι αυτό το νέο ανώτερο επίπεδο εξέλιξης. Τα ζωντανά παραδείγματα καθοδηγούν πιο αποτελεσματικά από τις θεωρίες που θα βρεις σε βιβλία ή σεμινάρια και θα είσαι τυχερός/-ρή αν βρεις έναν άνθρωπο που θα είναι ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ.

Όλα αυτά βέβαια είναι ένα μικρό μέρος ή αν θες μια ορισμένη οπτική και δεν εξαντλούν όλα όσα έχουν να κάνουν με το ζήτημα της προσωπικής εξέλιξης.

Ιανουάριος 2012.
Νίκος Νημάς.

ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΖΩΗΣ και στο 2012

Οι άλλοτε ασήμαντες και απλές αποφάσεις γίνονται σήμερα σημαντικές και οι σημαντικές γίνονται κρίσιμες.

Έχετε ποτέ διαπιστώσει πόσες αποφάσεις παίρνουμε μέσα σε μια μέρα;
Από την πιο απλή και ίσως ασήμαντη «να βγω έξω σήμερα ή να μείνω μέσα;» , «να αγοράσω αυτό το σαμπουάν ή το άλλο» έως την πιο σημαντική και ίσως και πολύπλοκη «Είμαι έτοιμος ν’ αγοράσω ένα ακίνητο;» , «Είμαι έτοιμος να ξεκινήσω νέες σπουδές;» , «Είμαι έτοιμος ν’ αλλάξω εργασία;» , «Είμαι έτοιμος να κάνω οικογένεια;».

Σε μια εποχή που τα πράγματα, όπως εξελίσσονται από το 2008, γίνονται όλο και πιο δύσκολα και όλο και πιο πολύπλοκα, οι σημαντικές αποφάσεις γίνονται ακόμη πιο κρίσιμες και πολλές που τις θεωρούσαμε έως σήμερα ασήμαντες γίνονται τώρα πιο σημαντικές.

Αν πριν από τέσσερα χρόνια το “να αλλάξουμε τον παλιό μας καναπέ” ή το “να πάρουμε έναν πιο σύγχρονο ηλεκτρονικό υπολογιστή” ήταν μια απλή και όχι σημαντική απόφαση, σήμερα πρέπει να το σκεφτούμε αρκετά, να το βασανίσουμε και παρ’ όλα αυτά μπορεί να καθυστερούμε και να μην αποφασίζουμε.

Πριν από τέσσερα χρόνια, δεν ήταν και πολύ δύσκολο για έναν μαθητή λυκείου να αποφασίσει ποια κατεύθυνση σπουδών θα ακολουθήσει. Για έναν ελεύθερο επαγγελματία ή έναν επιχειρηματία δεν ήταν παρακινδυνευμένο να επεκτείνει τις δραστηριότητές του ή να αλλάξει δραστηριότητα δοκιμάζοντας μια καλύτερη προοπτική.
Σήμερα όμως δεν είναι ούτε απλό αλλά ούτε και εύκολο να παρθούν τέτοιες αποφάσεις ζωής.

Από την άλλη όμως μεριά, αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι τέτοιες αποφάσεις που αλλάζουν τη ζωή μας, από δω και στο εξής είναι αναγκαίο και κατεπείγον να τις παίρνουμε έγκαιρα και μέσα σε μικρό χρόνο.

Στην πίεση αυτή (να μην χρονοτριβούμε μπροστά στις αποφάσεις μας) προστίθεται τώρα ακόμη πιο επιτακτικά η ανάγκη να εξετάζουμε πλέον πολλές περισσότερες παραμέτρους και δεδομένα του κάθε προβλήματος, περισσότερες εναλλακτικές επιλογές αλλά και περισσότερους περιορισμούς και εμπόδια που θα συναντήσει η απόφασή μας κατά την εφαρμογή της.

Πέραν αυτών, είμαστε πλέον αναγκασμένοι να στεκόμαστε πιο σοβαρά τοποθετώντας στη μια μεριά της ζυγαριάς τα οφέλη που προσδοκούμε από μια απόφαση και στην άλλη πλευρά το κόστος (ενέργεια, κόπους, θυσίες, χρόνο, χρήματα) που θα αφιερώσουμε σαν αντίτιμο για τα οφέλη αυτά. Σήμερα όμως η ζυγαριά μας πρέπει να είναι ζυγαριά ακριβείας, διότι σε περίοδο οικονομικής κρίσης δεν έχουμε πολλά περιθώρια για συχνές αποτυχίες.

Το ρίσκο μας θα πρέπει να είναι λογικό και υπολογισμένο, ασχέτως αν θα είναι μικρό ή μεγάλο.

Τα τελευταία χρόνια, μέσα από τις ποικίλες επαγγελματικές δραστηριότητες αλλά και τις κοινωνικές μου επαφές, έχω την τύχη να έρχομαι σε επαφή με πολύ κόσμο, που η ζωή του καθημερινά αλλάζει έντονα και γρήγορα. Αυτό με οδηγεί να συλλέγω και να επεξεργάζομαι τις εμπειρίες τους τόσο μπροστά στις αποφάσεις τους όσο και μετά από αυτές - πόσο στηρίζουν κατόπιν τις αποφάσεις τους κάποιοι, πόσο συχνά παραιτούνται και γιατί εγκαταλείπουν κάποιοι άλλοι.

Αυτό το πλούσιο υλικό έχει βεβαίως επίδραση και σε μένα τον ίδιο, με αποτέλεσμα να γίνομαι πιο ευαίσθητος σε αυτά τα ζητήματα και να αναζητώ τις αναλογίες των εμπειρικών συμπερασμάτων μου μέσα στα γραπτά κείμενα επιστημόνων, φιλοσόφων και ειδικών αλλά και άλλων “εμπειροτεχνικών” όπως εγώ.

Αυτός είναι ο λόγος που καταπιάνομαι με αυτό το θέμα και σας εκθέτω τις δικές μου απόψεις, πέραν του ότι, όπως είπα πιο πάνω, το ζήτημα των αποφάσεων γενικά αλλά και των κρίσιμων αποφάσεων ζωής ειδικά, είναι σήμερα άκρως επίκαιρο για πολύ περισσότερο κόσμο.

Οι αποφάσεις μας διαμορφώνουν τη ζωή μας.

Δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο από το να παίρνουμε τις σωστές αποφάσεις, σε κάθε σταυροδρόμι της ζωής μας. Κάθε απόφαση που παίρνουμε ασκεί τεράστια επίδραση στις ζωές μας. Οι αποφάσεις καθορίζουν τις ζωές μας. Οι μικρές δεν φαίνονται αρχικά να είναι σημαντικές, αλλά ο αντίκτυπός τους επάνω μας, βαραίνει καθώς αρχίζουν με τον καιρό να προστίθενται η μία πάνω στην άλλη.

Η ζωή μας είναι μια πορεία μέσα στο χάος των πιθανοτήτων με εφόδια το προσωπικό σακούλι όλων των πεπερασμένων δυνατοτήτων μας.

Έτσι προδιαγράφεται ο χώρος και τα πλαίσια της προσωπικής μας ελευθερίας. Οι πιθανότητες είναι άπειρες, οι δυνατότητες πεπερασμένες και κληρονομημένες και οι ικανότητες μπορούν με προσωπική προσπάθεια να αναπτυχθούν και να επεκταθούν.

Κάθε μας κίνηση, κουβέντα, σκέψη και πράξη, η κάθε απόφασή μας μπορεί να αλλάξει αυτήν την πορεία. Μπορεί να αλλάξει την πορεία των άλλων γύρω μας και για κάποιους που έχουν ηγετικό ρόλο ακόμη και την πορεία μιας χώρας ή του κόσμου. Κανείς δεν μπορεί από νωρίς να γνωρίζει τις συνέπειες μιας πράξης μας, μικρής ή μεγάλης.

Λένε σήμερα κάποιοι φιλόσοφοι, πως μια ανάσα, μια ηλιαχτίδα, ένα στραβοπάτημα, ένας θόρυβος μπορεί να έχουν καταλυτική δράση. Όπως μια πεταλούδα που μπορεί να προκαλέσει έναν τυφώνα – πρόκειται για την φυσικομαθηματική “Θεωρία του Χάους”.
Από την πρώιμη περίοδο της κοινωνικοποίησής του, το ανθρώπινο είδος συνειδητοποίησε ότι κάθε άνθρωπος, μέσα στη μοναδικότητά του (και τη φυσική μοναξιά του) πορεύεται στο άγνωστο. Το ίδιο πιστεύει και ο σύγχρονος άνθρωπος και επιπλέον ότι δεν υπάρχει πεπρωμένο.

Τα γονίδια και αυτό που κληρονομούμε μέσα από αυτά είναι το υπόβαθρο. Το περιβάλλον στο οποίο θα γεννηθούμε, θα μεγαλώσουμε και θα ζήσουμε είναι το πλαίσιο της δράσης μας. Κινούμαστε όμως σε ένα προκαθορισμένο απειροσύνολο πιθανοτήτων.
Όλα μπορούν να συμβούν, όλα τα θαύματα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα ακόμη και στα όρια των νόμων της φύσης ή και πέρα από αυτά.

Το πόσο αισθανόμαστε φυλακισμένοι ή απελευθερωμένοι μέσα στο άπειρο των πιθανοτήτων έχει να κάνει με τη θεώρηση της ζωής που προτιμούμε.

Σημασία έχει αν βλέπουμε από την αισιόδοξη πλευρά ή από την απαισιόδοξη. Αν πιστεύουμε στο μεγαλείο του ανθρώπου. Αν αντλούμε δύναμη από τα ανεκμετάλλευτα βάθη του εγκεφάλου μας και της ψυχής μας, αν αντλούμε δύναμη από την έμπνευση, το Θείο και την συμπαντική αρμονία ή αν αφηνόμαστε στο έλεος των αντιθέσεων, των συγκρούσεων και της δυσαρμονίας.

Το ζήτημα της ελευθερίας του ανθρώπου να αποφασίζει, πέρα από φιλοσοφικό και άλυτο, είναι πάνω απ’ όλα ένα πρακτικό και ατομικό ζήτημα. Αν και η φιλοσοφική ή η θρησκευτική τοποθέτηση απέναντι σε αυτό επηρεάζει σημαντικά τις ιδεολογίες και την απήχησή τους, εκείνο που μας βοηθάει στην καθημερινότητά μας ωστόσο, είναι να συνειδητοποιούμε πόσο ευρύχωρος είναι ο χώρος της ελευθερίας μας.

Το πρακτικά ωφέλιμο είναι να ερευνούμε και να ανακαλύπτουμε πόσες πολλές δυνατότητες, από αυτές τις πεπερασμένες, δεν έχουμε ακόμη γνωρίσει αλλά και από αυτές που έχουμε γνωρίσει πόσες πολλές είναι αυτές που δεν έχουμε ακόμη αξιοποιήσει. Το ίδιο ισχύει και για τις ικανότητες – τα φυσικά μας ταλέντα - με τις οποίες είμαστε προικισμένοι. Πόσες γνωρίζουμε και πόσες χρησιμοποιούμε και από αυτές πόσες είναι αυτές που τις καλλιεργούμε και τις ενισχύουμε.

Σας παραθέτω ένα μικρό κείμενο που διάβασα (θα σας είναι ίσως δυσνόητο αλλά συνεχίστε):
“Ένα νετρίνο από τη Μεγάλη Έκρηξη, που δημιούργησε το σύμπαν, ταξίδεψε επί δισεκατομμύρια χρόνια και μόλις έφτασε στον εγκέφαλό μου. Εκεί, απορροφήθηκε από ένα ηλεκτρόνιο της εσωτερικής στοιβάδας ενός ατόμου άνθρακα, που συμμετέχει στη δόμηση της φωσφολιπιδικής διπλοστοιβάδας της κυτταρικής μεμβράνης ενός νευρώνα στο μεσολόβιό μου. Ακολούθησε η αναστολή της ελευθέρωσης ενός νευροδιαβιβαστή από την προσυναπτική μεμβράνη σε μια σύναψη αυτού του νευρώνα και έτσι, διακόπηκε για μια στιγμή ο ειρμός των σκέψεων και των συναισθημάτων μου. Στη συνέχεια οι σκέψεις που ακολούθησαν είχαν πάρει μια άλλη πιθανή κατεύθυνση και η τελική επιλογή και απόφασή μου είχε επηρεαστεί. Δεν με πειράζει όμως αν αυτά συμβαίνουν . . .”

Ούτε κι εμένα αγαπητοί μου αναγνώστες με πειράζει αν κάθε στιγμή συμβαίνουν τέτοια στον εγκέφαλό μου και στον εγκέφαλο των ανθρώπων που ζω και εργάζομαι μαζί τους ή των ανθρώπων που κρατάνε εξουσία και παίρνουν αποφάσεις. Δεν σκοτίζομαι και δεν αναρωτιέμαι ούτε καν αν αυτά πράγματι συμβαίνουν (οι φυσικοχημικές επιδράσεις του σύμπαντος στον εγκέφαλο).
Δεν με νοιάζει πόσες επιδράσεις δέχεται ο εγκέφαλός μου από το φυσικό περιβάλλον διότι δεν αναζητώ δικαιολογίες για τις αποτυχημένες αποφάσεις μου. Απλώς αναλαμβάνω την ευθύνη να τις διορθώσω όταν είναι απαραίτητο.
Δεν αναζητώ δικαιολογίες έξω από τις ευθύνες μου ώστε να αναβάλω τις μελλοντικές αποφάσεις μου επειδή είναι πιθανόν να είναι λανθασμένες.
Δεν μου είναι νοητή ούτε και χρήσιμη η ουτοπία της απόλυτης ελευθερίας, όπου ο εγκέφαλός μου δεν θα δεχόταν καμιά επιρροή και καμιά εξάρτηση.

Ενδιαφέρομαι όμως έντονα για τις επιδράσεις του κοινωνικού περιβάλλοντος τόσο στη συναισθηματική όσο και στην κοινωνική νοημοσύνη μου. Αλλά και πάλι όχι για να βρίσκω δικαιολογίες για τις αποφάσεις μου.
Δεν θα αποδώσω ευθύνες σε κάποιον που επηρέασε αρνητικά τις αποφάσεις μου. Οι ευθύνες είναι αποκλειστικά δικές μου. Σημασία έχει να νιώθω κάθε μέρα όλο και περισσότερο κύριος του εαυτού μου άρα όλο και περισσότερο ελεύθερος να αποφασίζω ποιος θα με επηρεάσει και ποιος όχι.

Σημασία δεν έχει η ελευθερία (με την απόλυτη έννοια) αλλά η διαδικασία συνεχούς απελευθέρωσης από δεσμά και περιορισμούς. Σημασία έχει να γνωρίζω τους περιορισμούς και να τους αποδέχομαι όταν δεν μπορώ να τους εξαλείψω ή να τους μειώσω. Σημασία έχει να δημιουργώ και να αξιοποιώ στο έπακρο τη δική μου ευρυχωρία αποφάσεων μέσα στα δοσμένα πλαίσια περιορισμών και εμποδίων.

Προτιμώ να είμαι ρεαλιστής και αισιόδοξος.

Μέχρις εδώ έτσι τοποθετούμαι απέναντι στο ζήτημα που λέγεται αποφάσεις χωρίς να το εξαντλώ. Είναι η αφετηρία για να δούμε όλες τις άλλες πλευρές και τους παράγοντες που μας οδηγούν σε καλές ή κακές αποφάσεις. Στα επόμενα φύλλα θα συνεχίσουμε στο ίδιο θέμα. Προς το παρόν . . . εύχομαι σε όλους σας, καλή χρονιά με υγεία και περισσότερα κέφια, κόντρα στη γενική μελαγχολία και εύχομαι ακόμη, μέχρι να τελειώσει η δύσκολη αυτή χρονιά να έχετε πάρει σωστές αποφάσεις για όσα σημαντικά ή και ασήμαντα θα σας απασχολήσουν !!!

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 - Δημοσιεύθυκε ακριβώς έναν χρόνο πριν στην εφημερίδα "Επαγγελματίας και Καταναλωτής" με τίτλο για το 2011 - δεν αλλάζει τίποτε όμως και όλα όσα έγραψα πέρυσι γίνονται ακόμη πιο σημαντικά εφέτος.

στο κείμενο αυτό θα προσθέσω σήμερα 1η του 2012 το ακόλουθο:
Θα αναλάβουμε σαν πολίτες περισσότερο την ευθύνη μας απέναντι στην κοινωνία;
Θα βγούμε από την αδιαφορία ή την παθητικότητα ή την θεωρητική κριτική και την ανέξοδη καταγγελία ;
Είναι καιρός και δεν μας παίρνει άλλο. Θα βρούμε τρόπους και θα μπούμε στο προσκήνιο.
Το 2012 θα είναι δύσκολο για επιβίωση αλλά θα είναι μοναδική ευκαιρία για ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ, προσωπική και συλλογική. Γι αυτό και πιστεύω ότι θα είναι μια καλή χρονιά.